"САБОТУЛ-ОЖИЗИН"ДАН СОЛИК ҚАЗОГА РОЗИ ВА БАЛОҒА САБРЛИ БЎЛМОҒИНИНГ БАЁНИ

Кел э соқий, муҳаббат жомидин май,
Харидор илгина бергил паёпай.
Харидор ул эрур жуз ниййати фард,
Кўнгил кўнглакина юқтирмағай гард.

Қаю ҳолатда бўлса эртаю кеч,
Хилофи ҳукми маҳбуб этмагай ҳеч.
Бу йўлнинг барчасин тай қилғон эрлар
Ризо бермак мақом аълоси дерлар.
Агар бошида юрса осиё санг,
Ризо жўянда ҳаргиз бўлмағай танг.
Агар ҳар кунда ичса заҳр аёғин,
Суюклук бандаси чатмас қабоғин.
Кишиким розилик коминда бўлса,
Қилур шукр, аждаҳо коминда бўлса.
Ризо айвонида топқон киши жо,
Демас «во» боби офат бўлса ҳам во.
Агар мағзи дилинг айрилса то пўст,
Йиғини йиғ, агар чин қулсан, э дўст.
Сўнар ғам тушса ҳар озода эрга,
Ўчар ўт тушса хасдин холи ерга.
Худо амриға оқил ғам емасдур,
Демас гардун қилур гар дун эмасдур.
Эгам ҳукмиға ҳар ким бўлса мамнун,
Кўтармас ун агар бошин қилур ун.
Бу тоққа сурсалар, ташлаб у тоғдин,
Санодин ўзга чиқмас ақли соғдин.
Агар киндур магар минг қилсалар қийн,
Қачон тушкай чин эрни кўнглина чин?
Қаю ҳолат билан жон бўлса танда,
Бўлар шокир ҳамиша рози банда.
Улуғ йўлдин адашқон неча беақл,
Қилур эрлардин у ёлғончилар нақл:
«Киши ким ошиқи дийдори Ҳақдур,
Муҳаббат аҳли бирлан ҳамсабақдур.
На ҳожат ўзгача тоатлар андин!»
Бўлур юзи қаро мундоғ дегандин.
Буюрғониға ҳар ким бўлса мункир,
Гумон йўқтур, бўлур албатга кофир.
Ўшал халқики кўп беақл эмишлар,
Худонинг душманин ошиқ демишлар.
Дилу жон бирла бўлғон ошиқи зор,
Хилофи ҳукм қилмас зарраи кор.
Буюрғон ишларини шоду ғамда,
Қилур бирдек фароғатда, аламда.
Агар тўлдирсалар ернинг юзини
Қизил тилло билан, солмас кўзини.
Бало ўқи қадалса, урмағай оҳ,
Қилич бошиға келса, бузмағай роҳ.
Киши ким қилса ошиқликни лофин,
Қилурму ҳеч маъшуқи хилофин.